ประวัติชาติพันธุ์ไตลื้อ
ไตลื้อ
เป็นชาวไทกลุ่มหนึ่ง มีถิ่นฐานอยู่ในแถบสิบสองปันนาของจีนภาคตะวันออกของรัฐฉาน
เมืองยอง ประเทศพม่า ตอนเหนือของประเทศลาว เวียดนามและภาคเหนือของไทย
มีเอกลักษณ์โดเด่นคือ การใช้ภาษาไตลื้อ นอกจากนั้นยังมีการ แต่งกายไตลื้อ
มีศิลปะและประเพณีต่าง ๆ เช่น งานสงกรานต์ไตลื้อ นับถือศาสนาพุทธ นิกายเถรวาท
นิยมตั้งบ้านเรือนอยู่ที่ราบลุ่มแม่น้ำและที่ราบลุ่มแม่น้ำและที่ราบระหว่างภูเขาโดยมีแม่น้ำโขง
(ของ) เป็นแม่น้ำสายสำคัญ
เดิมชาวไตลื้อมีถิ่นฐานที่อยู่บริเวณเมืองลื้อหลวง
ได้เคลื่อนย้ายลงมาอยู่บริเวณหนองแส (คุณหมิง)
แล้วย้ายลงมาสู่ลุ่มแม่น้ำโขงสิบสองปันนาในปัจจุบัน ประมาณศตวรรษที่ ๑๒
เจ้าเจื๋องหาญ ได้รวบรวมหัวเมืองต่าง ๆ ในสิบสองปันนามาเป็นอาณาจักร แจ้ลื้อ
ตั้งศูนย์ปกครองไว้ที่หอคำเมืองเชียงรุ้ง โดยอาศัยอยู่สองฝั่งแม่น้ำโขง
ทั้งด้านทิศตะวันออกและทิศตะวันตกของแม่น้ำโขงดังได้กล่าวไว้ว่า
“ห้าเมืองตะวันตก
หกเมืองตะวันออก” รวมเจียงรุ้งเป็นสิบสองปันนา และยังมีหัวเมืองน้อยอีก ๓๒
หัวเมือง
ต่อมาเจ้าอินเมืองได้กอบกู้บ้านเมืองให้เป็นปึกแผ่น
ขยายอาณาเขตกว้างขวางขึ้นเกิดการกระจายตัวของไตลื้อ ในลุ่มแม่น้ำโขงตอนกลาง
(รัฐฉาน) และชาวไตลื้อบางส่วนได้อพยพหลังถูกกวาดต้อนออกจากเมืองต่าง ๆ
มาถึงถิ่นฐานใหม่ในประเทศตอนล่าง เช่น พม่า ลาว ไทย และเวียดนาม
ประวัติและความเป็นมาเฮินไตลื้อ
ประวัติและความเป็นมาเฮินไตลื้อ
ผู้ใหญ่สุภาพ ใหม่จันทร์ดี ได้นำคณะศรัทธาประชาชน ร่วมกันบริจาควัสดุ อุปกรณ์ร่วมไปถึงแรงงานในการดำเนินการสร้างด้วยความสมัครสมานสามัคคี และไม่ได้ใช้เงินงบประมาณจากทางราชการแต่อย่างใด โดยการสร้างบ้านในลักษณะทรงจัตุรมุขไตลื้อ หลังคามุงด้วยไม้เก็ด ฝาทำด้วยไม้ไผ่สาน พื้นปูด้วยไม้แผ่นกระดาน จำนวน ๑ หลัง ๓ จัตุรมุข ซึ่งดำเนินการสร้างเสร็จเรียบร้อยในปีพุทธศักราช ๒๕๕๔
สมัยผู้ใหญ่วิรัช สลัดใด ผู้นำในชุมชนคนปัจจุบัน
และได้เปิดเป็นศูนย์วัฒนธรรมไตลื้อ ตำบลนาไร่หลวง (ขึ้นเฮินใหม่) ในวันที่ ๒๕
สิงหาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น